Στα νότια της ατόλης Fakarava στη Γαλλική Πολυνησία, περίπου στη μέση του Ειρηνικού Ωκεανού, υπάρχει ένα στενό κανάλι που διασχίζει τον τετράγωνο κοραλλιογενή ύφαλο.
Κάθε Ιούνη χιλιάδες ροφοί μεγάλου μεγέθους συγκεντρώνονται στο κανάλι αυτό, σε μια έκταση όσο τρία γήπεδα ποδοσφαίρου, για να αναπαραχθούν. Στην περιοχή επικρατούν ισχυρά παλιρροϊκά ρεύματα μεταβάλλοντας τη στάθμη των νερών. Οι αρσενικοί ροφοί ενώ γενικά ζουν μοναχικά, μια φορά το χρόνο συγκεντρώνονται στη περιοχή και περνούν εβδομάδες περιμένοντας τα θηληκά να έλθουν και να αποθέσουν τα αυγά στον ύφαλο. Η εναπόθεση των αυγών και η γονιμοποίηση λαμβάνει χώρα νύχτα με πανσέληνο.
Όπως είναι λογικό η μεγάλη συγκέντρωση των ροφών προσελκύει και άλλα είδη που θέλουν να τραφούν: εκατοντάδες γκρι καρχαρίες των υφάλων συγκεντρώνονται για να “παρακολουθήσουν” τη γονιμοποίηση των ροφών.
Ο Laurent Ballesta ειδικεύεται στην υδροβιολογία και την υποβρύχια φωτογραφία. Έχει συμμετάσχει σε πολλά επιστημονικά projects μελετώντας την θαλάσσια ζωή σε πολλά μέρη του κόσμου όπως η Αρκτική, η Ανταρκτική , τον Αμαζόνιο, την Παταγωνία, τη Νέα Καληδονία. Επιπλέον έχει λάβει πολλές διακρίσεις στο χώρο της υποβρύχιας φωτογραφίας.
Ο Ballesta αφιέρωσε τα τέσσερα τελευταία χρόνια στην καταγραφή του σπάνιου αυτού φαινομένου στα νερά της ατόλης Fakarava, συμπληρώνοντας πάνω από 3000 ώρες κάτω από το νερό. Η ομάδα δυτών και επιστημόνων κλήθηκε να αντιμετωπίσει μια σειρά προκλήσεων.
Πρώτα από όλα τον φόβο της παραμονής για πολλές ώρες στο βυθό ανάμεσα σε εκατοντάδες καρχαρίες που τρέφονται και βρίσκονται σε φρενίτιδα. Χωρίς κάποιο προστατευτικό κλουβί ή στολή “πήρε αρκετό χρόνο για να αναπτύξουμε την αίσθηση ότι δε θα μας δαγκώσουν” λέει ο Ballesta. “Έπρεπε να νιώσουμε άνετα με το γεγονός ότι όταν οι καρχαρίες πέφταν πάνω μας με ορμή, σε βαθμό που μπορεί να μας τραυμάτιζαν, έπρεπε να παραμένουμε ήρεμοι. Στη πραγματικότητα μας θεωρούν εμπόδια και όχι θηράματα”.
Άλλη μια πρόκληση για την βιντεο-καταγραφή του σκηνικού αυτού είναι η μεγάλη ταχύτητα με την οποία κινούνται θηρευτές και θηράματα όπως επίσης και οι συνθήκες απουσίας φωτός τη νύχτα.
Αυτό που παρατήρησαν στη Fakarava είναι ότι οι καρχαρίες κυνηγούν σε ομάδες, όπως οι αγέλες των λύκων, αλλά λιγότερο συνεργατικά. Ένας καρχαρίας μόνος του είναι μάλλον ανίκανος να πιάσει ένα νυσταγμένο ροφό. Μια μεγάλη ομάδα όμως είναι πιο εύκολο να παρασύρει το ψάρι από τη κρυψώνα του, να το κυκλώσει και να το καταβροχθίσει. Αυτές οι επιθέσεις, βιώνοντας τες από κοντά, ήταν μια φρενίτιδα που εκρήγνυται μπροστά σου. Χρησιμοποιώντας ειδικές κάμερες και κατασκευές μπόρεσαν να καταγράψουν τις σκηνές αυτές και να τις παίξουν σε αργή κίνηση, αποδίδοντας στην εικόνα την αποδοτικότητα και την ακρίβεια των καρχαριών.
“Έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα για να αναδείξω την ομορφιά, την χορογραφία, αυτών των θηρευτικών συμπεριφορών. Οι αιματηρές σκηνές μπορεί να είναι ελκυστικές, αλλά είναι η ώρα να δείξουμε στους ανθρώπους την αρμονία της άγριας ζωής. Η άγρια ζωή είναι δίχως έλεος, αλλά ταυτόχρονα είναι και χωρίς μίσος”, σημειώνει ο Ballesta.
Ο Ballesta συγκέντρωσε το υλικό από το εγχείρημα αυτό σε ένα βιβλίo με τίτλο “700 καρχαρίες μέσα στη νύχτα” Επιπλέον σε συνεργασία με τον Luc Marescot και το τηλεοπτικό δίκτυο ARTE παρήγαγε το ομώνυμο ντοκυμαντέρ.
Ολόκληρο το ντοκυμαντέρ στα γερμανικά (με δυνατότητα αγγλικών υποτίτλων):
